با پسرانم

در بحبوحه این شرایط فعلی بعد از طلاق،

دیشب، دو تا پسرها رو جمع کردم و

باهاشون عشقبازی کردم.

.

دهه هشتادی و

دهه نودی.

.

تا تونستم بغلشون کردم و نوازششون کردم و

بوسیدمشون‌.

.

پسر دهه هشتادی، که الآن دیگه ۲۲ سالشه،

سرشو گذاشت روی پای من و،

منم دست کشیدم به موهای سرش،

.

پسر دهه نودی خودشو چسبونده بود بمن و

منم بو می کردمش و 

می بوسیدمش.

.

مدام می بوسیدم.

.

بعد پسر دهه نودی رو فرستادیم بره توی اتاق، گیم بازی کنه،

با پسر دهه هشتادی، شروع کردم به حرف زدن.

.

بچه های من همیشه در جریان حقیقتهای زندگی قرار داشتند. بعضی موارد رو به چشم می دیدند، بعضی موارد رو من، مدبرانه براشون روایت می کردم، جوری که آسیب نبینند. ذهنیتشون نسبت به پدر خراب نشه!

.

دیشب با این پسر، ناگفته هایی رو گفتم و چه خوب درک می کرد.

.

و فرصتی دادم تا اونم حرف بزنه، نظر بده.

.

دستهاشو گرفتم توی دستام و فشردم. 

.

یخ بود.

.

انقدر نگه داشتم تا گرم شد.

گرم و امن و امان.

.

شنیدن این جمله که : 《مامان، تو بهترین مامان دنیایی، همیشه کنارمون بودی و هستی، ما هم کنارتیم》، حتی از اون بچه دهه نودی، چه شیرین بود برای من.

.

هرچند از این جدایی، هیچ سرمایه مالی و دنیایی دستم رو نگرفت، حتی مهریه،

ولی سه تا سرمایه محکم و قابل اتکا دارم.

.

باید تلاشم رو بیشتر کنم.

زحمت بیشتر تقبل کنم.

رنج بیشتر.

تا بچه ها کمبودی احساس نکنن.

بزرگ و رشید و فهیم و امین بشن.

ان شاءالله