شور و شعور
_____________
یزمانی توی فضاها و موقعیت‌هایی قرار داشتم که با خیلی افراد مختلف سر و کار داشتم، بیشتر، طیف مذهبی. اونم از نوع شدید یا مثلا انقلابی.
.
من خودم توی خونواده مذهبی بزرگ شدم ولی اصلن افراطی نبودیم. و بیشتر گرایش به درک و فهم و عقل و منطق و برهان و تحلیل و شعور داشتیم.
.
همیشه بیزار و گریزان بودم از مذهبیونی که درک و عقل و شعور رو گذاشتن کنار و چسبیدن به شور و تظاهر و رفتارهای نمادین و ....
.
کلا با اهل ظاهر مشکل داشتم همیشه.
ظاهر دین
ظاهر مذهب
ظاهر مکتب
ظاهر احکام
ظاهر کتاب آسمانی
.
نه اینکه ظاهر نباید باشه و مهم نیست، ولی ظاهر رو بچسبیم و باطن رو ول کنیم، نه.
اصل و مهم باطن هس،
اصل و مهم درک و شعور و عقلانیته،
نه احساسات و تظاهر و بعبارتی جسم و بدن، بی روح و درون. صورت، بدون سیرت.
.
اینو بمناسبت امروز نوشتم که روز قدس هس.
.
باعثشم پیامکی بود که طبق معمول به قصد تحریک و سوء استفاده از رحم و ترحم و احساسات ملت در حد وسیعی ارسال شده، جهت پر کردن جیب‌های یه عده کذایی با هویت‌های مجعول و در پشت نقاب!
و معلوم نیس بودجه این پیامک‌ها از گلوی کدوم مستضعفینی کنده شده،
.
متأسفانه مسلمانها و بخصوص شیعیان از بصیرت و استبصار تهی شدن،
تفقه در دین خیلی خیلی کمرنگ شده یا اصلن نیس.
و....
خیلی حرفهای دردآلود دیگه....
چقدر انسان‌هایی که با درک و شعور و فهم و درایت انتخاب میکن که دیندار باشن و کل رفتار درون و بیرون شون آمیخته با آگاهی هست، زیبا و دوست‌داشتنی هستن...