شور و شعور
_____________
یزمانی توی فضاها و موقعیتهایی قرار داشتم که با خیلی افراد مختلف سر و کار داشتم، بیشتر، طیف مذهبی. اونم از نوع شدید یا مثلا انقلابی.
.
من خودم توی خونواده مذهبی بزرگ شدم ولی اصلن افراطی نبودیم. و بیشتر گرایش به درک و فهم و عقل و منطق و برهان و تحلیل و شعور داشتیم.
.
همیشه بیزار و گریزان بودم از مذهبیونی که درک و عقل و شعور رو گذاشتن کنار و چسبیدن به شور و تظاهر و رفتارهای نمادین و ....
.
کلا با اهل ظاهر مشکل داشتم همیشه.
ظاهر دین
ظاهر مذهب
ظاهر مکتب
ظاهر احکام
ظاهر کتاب آسمانی
.
نه اینکه ظاهر نباید باشه و مهم نیست، ولی ظاهر رو بچسبیم و باطن رو ول کنیم، نه.
اصل و مهم باطن هس،
اصل و مهم درک و شعور و عقلانیته،
نه احساسات و تظاهر و بعبارتی جسم و بدن، بی روح و درون. صورت، بدون سیرت.
.
اینو بمناسبت امروز نوشتم که روز قدس هس.
.
باعثشم پیامکی بود که طبق معمول به قصد تحریک و سوء استفاده از رحم و ترحم و احساسات ملت در حد وسیعی ارسال شده، جهت پر کردن جیبهای یه عده کذایی با هویتهای مجعول و در پشت نقاب!
و معلوم نیس بودجه این پیامکها از گلوی کدوم مستضعفینی کنده شده،
.
متأسفانه مسلمانها و بخصوص شیعیان از بصیرت و استبصار تهی شدن،
تفقه در دین خیلی خیلی کمرنگ شده یا اصلن نیس.
و....
خیلی حرفهای دردآلود دیگه....
اگر قبلا در بیان ثبت نام کرده اید لطفا ابتدا وارد شوید، در غیر این صورت می توانید ثبت نام کنید.